GroenLinks raadslid Rudi van der Made schrijft wekelijks op donderdag zijn column "Donderpreek".
9 juni mogen we weer naar de stembus voor de Tweede Kamer. Voor mij de zevende keer. Ik heb alle zes vorige keren GroenLinks gestemd, en zal dat deze keer weer doen. Toch heb ik gisteren even het Kieskompas ingevuld. Ik kwam het dichtst bij GroenLinks uit, dan de Partij voor de Dieren (PvdD), en ongeveer op gelijke afstand van SP, D66 en PvdA. Niet echt verrassend.
Het mooie van het Kieskompas vind ik dat ze de politieke partijen niet langs één dimensie beschouwen (links-rechts), maar ook de dimensie conservatief-progressief in ogenschouw nemen. Dit maakt bijvoorbeeld duidelijk dat de SGP en D66 ongeveer even rechts zijn, maar toch erg ver uit elkaar staan.
Ikzelf kom uit dit kieskompas even links als GroenLinks, PvdD en PvdA, maar dan een stuk progressiever, zelfs progressiever dan GroenLinks. Zo te zien zal GroenLinks nog lang mijn partij blijven.
Toch vind ik ook deze twee dimensies nog te beperkt. Er zijn er nog veel meer. Voor mij persoonlijk zijn bijvoorbeeld de dimensies liberaal-communistisch, pacifistisch-extremistisch en nationalistisch-cosmopolitisch van belang. En wat is het tegenovergestelde van groen?
Er zijn bovendien mensen voor wie weer andere dimensies belangrijk zijn.
Zo zie je maar weer, links en rechts zijn onvoldoende onderscheidend om iemand in een politiek hokje te plaatsen. Ik ben progressief, liberaal, pacifistisch, cosmopolitisch, links en groen.
Maar . . . de Helmondse coalitie is natuurlijk gewoon centrum-rechts!