GroenLinks raadslid Rudi van der Made schrijft wekelijks op donderdag zijn column "Donderpreek".
De Nederlandse euthanasiewetgeving is één van de meest progressieve in de wereld, met dank aan de paarse kabinetten. Ja, echt met dank, wat mij betreft; ze hebben naast een heleboel neo-liberale dingen ook nog een paar echt liberale dingen gedaan. Toch blijkt de wetgeving in Nederland op het punt van zelfbeschikkingsrecht nog ver achter te lopen bij de mening van de meeste inwoners van Nederland. Ruim driekwart van de Nederlandse bevolking vindt dat iedere volwassen en wilsbekwame Nederlander zelf over zijn levenseinde moet kunnen beslissen. Advocaat Willem Anker gebruikte deze cijfers ter verdediging van Gerard Schellekens, gisteravond te zien in Profiel.
Het is een bijzondere rechtzaak, maar het is dan ook een bijzondere man, Gerard Schellekens van de Stichting Vrijwillig Leven. De indruk die ik krijg, dankzij zijn openheid over zijn daden, is dat hij de grens van de wet- en regelgeving inderdaad heeft overschreden, maar wel vanuit een groot individueel belang van iemand die zijn hulp ingeroepen heeft. Bovendien dienen zijn activiteiten mijn inziens een groot maatschappelijk belang. Dit laatste gezien het feit dat ieder van ons ooit afhankelijk kan worden van een arts die weigert mee te werken aan je laatste wens, en bovendien weigert door te verwijzen naar een andere arts.
Publicist Hans van Dam vraagt zich in de reportage openlijk af wie hier nou onethisch gehandeld heeft, Gerard Schellekens of de verpleeghuisarts.
Ik ben bijzonder benieuwd naar de uitspraak van de rechter morgen.