GroenLinks raadslid Rudi van der Made schrijft wekelijks op donderdag zijn column "Donderpreek".
Eerder deze week, las ik dit bericht. 700 miljoen mensen in de wereld zouden permanent willen verhuizen naar een ander land. Vanuit onze fantastische stad denk je dan al snel dat mensen misschien iets te veel hopen dat het gras groener is aan de overkant. Wie het programma "Ik vertrek" weleens kijkt, weet dat dit niet altijd zo is.
Maar als je nauwkeuriger bekijkt in welke landen die percentages het hoogst zijn, realiseer je jezelf dat voor veel mensen in de wereld het gras ook echt veel groener is aan de overkant. Armoede en geweld doet mensen dromen van een beter leven. En terecht!
In mijn ideale wereld kan iedereen verhuizen naar het land van zijn of haar dromen. Tegelijkertijd zouden in mijn ideale wereld veel minder mensen dat daadwerkelijk doen. Voor de overgrote meerderheid van de mensen is het leven in hun geboortestreek namelijk het ideaal, mits zij daar op enigszins ontspannen wijze kunnen voorzien in hun levensonderhoud. Een fatsoenlijk huis, geen geweld of onderdrukking en 's morgens niet twijfelen of je die dag voldoende te eten zult hebben. Als dat voor iedereen gegarandeerd zou zijn, zouden er geen 700 miljoen mensen willen verkassen, daar ben ik van overtuigd.
In 2000 hebben regeringsleiders van 189 landen internationale afspraken gemaakt: vóór 2015 moeten armoede, ziekte en honger ver teruggedrongen zijn. Dit is vertaald in acht concrete doelen: de millenniumdoelen.
Mijn milleniumdoel zou zijn: in 2030 mag iedereen zich vrij op de wereld vestigen. Dat geeft ons 20 jaar om de ongelijke verdeling van welzijn in de wereld op te lossen.